Hoe ziet jouw gemiddelde werkdag eruit?
‘Om half 6 sta ik op en laat ik even de honden uit. Rond half 7 zijn de jongens in de werkplaats en doen we samen even een kopje koffie en spreken we de dag door. Als de jongens op pad gaan, ga ik naar mijn kantoor. Daar heb ik van alles aan werkzaamheden, van het maken van offertes en dat toelichten bij bedrijven of particulieren tot het kloppend maken van de planning en inspringen op veranderingen. Als het bijvoorbeeld begint te regenen tijdens een dag dat de jongen bezig zijn met buitenschilderwerk, moet ik hen naar een andere opdracht kunnen sturen. En als laatste komen er ook mensen naar de showroom voor advies of om een klus te bespreken en daar neem ik ook echt de tijd voor om mee te denken en ideeën te opperen.’
De showroom is erbij gekomen toen Rien van Barneveld zich acht jaar geleden ook ging richten op interieur. Ik vraag hem of hij de showroom daarvoor miste. ‘Toen was ik alleen nog schilder. Nee, ik miste de showroom niet, want het is ook niet gebruikelijk voor een schilder, maar nu ik wél een ruimte heb om met een klant te zitten, vraag ik me weleens af hoe ik dat hiervoor ooit deed.’
Rien vertelt dat de jongens rond half 5 weer terug op de werkplaats zijn. ‘Dan gaan we vaak nog even een kwartiertje iets drinken. En op de vrijdag gaan we wat uitgebreider zitten met een bittergarnituurtje erbij. Als de jongens weg zijn, maak ik de urenadministratie nog even op orde en rond half zes á kwart voor zes zit het er dan op.’
En heb je de avonden en weekenden voor jezelf?
‘Op dinsdag- en donderdagavond heb ik vaak nog een showroomafspraak of een bezoek bij een klant. Zaterdagochtend ligt er ook nog werk voor me klaar en de zaterdagmiddag probeer ik in de middag vrij te houden.’
Hoeveel kopjes koffie gaan er op een dag doorheen?
‘Oei’, zegt Rien. ‘Even nadenken.’ Hij telt hardop ‘1… 2… 3…’, en gaat stilletjes verder. ‘Ik denk 8? Zeker wel 8!’
Welk aspect van jouw werk heb je, voordat je eraan begon, onderschat?
‘Niets, nee, ik heb niets onderschat. Toen ik met de woninginrichting begon, wist ik bijvoorbeeld dat ik me in ontzettend veel nieuwe zaken moest verdiepen, en die tijd steek ik er dan ook graag in. Omdat het mijn eigen bedrijf is, waarbij ik wil staan voor kwaliteit, is dat ook helemaal niet erg om te doen. Ik heb heel erg een drive. In wát ik doe, wil ik ook écht goed zijn. Ook in mijn vrije tijd, zo mountainbike ik twee keer per week in een groepje, en dan wil ik ook echt als eerste van de groep eindigen. Met mijn werk wil ik niet zomaar een bedrijfje hebben, maar ik wil bij de besten horen.’
Leg eens uit, hoe kwam het dat je besloot er woninginrichting bij te doen?
‘Ik werkte als schilder voor een klant die een bedrijf had in woninginrichting. Hij stopte met zijn bedrijf, maar hij en zijn vrouw kwamen nog vaak over de vloer bij ons en waren inmiddels goede kennissen. Door hun enthousiasme werd ik dat ook. Woninginrichting past goed bij schilderwerk, maar is tegelijkertijd niet vanzelfsprekend. Maar je kunt wél wat extra’s bieden. Zo hoeft een klant niet met onze schilderstalen naar een bedrijf in woninginrichting te gaan, maar kunnen we het tegelijkertijd bespreken in de showroom. Zo kunnen we ook zorgen dat het op de werkvloer qua planning goed verloopt.’
Wat is het nare klusje, dat nou eenmaal bij werk hoort, maar dat je liever niet zou doen?
Er valt een stilte. ‘Daar zeg je me wat’, zegt Rien. ‘Tsja, klinkt misschien raar, maar als ik iets niet leuk vind, doe ik het niet. Je moet plezier in je werk hebben. Toen ik de overstap maakte van alleen schilder naar ook woninginrichting, was ik daar zélf ook aan toe. Ik werk al sinds ik de schoolbanken uitstapte als schilder en vond het tijd voor een nieuwe stap. Ik werk nog weleens met de jongens mee, maar het is een uitzondering en niet de regel. Meestal kom in nu in mijn ‘kantoorkleren’ even kijken hoe het gaat. Dan heb ik ook geen gehaaste werkuitstraling en dat merkt de klant ook! Als ze nog ergens advies over willen hebben, of ergens anders over willen praten, kan dat.’
Wat zit er dagelijks in jouw broodtrommel?
‘Ha, vroeger stelde ik me weleens bij klanten voor als “Rien Eetjemee”. Dan herhaalden ze dat. “Rien Eetjemee?” en zei ik: “Ja, graag.” Ik weet niet zo goed wat het is, het zal wel tussen mijn oren zitten. Als ik ’s morgens een boterham met kaas maak voor ’s middags, dan heb ik echt géén zin om die op te eten. Maar, als ik bij een klant zit, en die maakt zo’n zelfde boterham met kaas, dan kan ik er wel van genieten.’
Wat zijn kleine dingen binnen je werk waar je veel plezier uit haalt?
‘Dat is toch het binnenhalen van een goede opdracht. Groot, of klein, dat maakt me niet uit. Helemaal als ik er moeite voor heb gedaan, dus écht persoonlijk ben langs geweest en niet alleen het uittikken van een offerte. Overigens gebeurt het wel eens dat ik bij een potentiële klant zit en diegene vertelt dat ze nog bij minimaal vijf andere bedrijven een offerteaanvraag hebben gedaan. Als ik dat hoor terwijl ik er in een persoonlijk gesprek zit, dan drink ik mijn koffie op en wens ik ze veel succes met hun zoektocht, maar dat ze daarvoor niet bij ons moeten zijn. Ik ben geen prijsvechter, want ik vind het belangrijk een goede afwerking te leveren en dat is onmogelijk voor een bodemprijs. Overigens snap ik het heel goed als mensen bij één of twee andere bedrijven ook een offerte aanvragen.’
Wat is het vreemdste dat je hebt meegemaakt?
‘We waren eens -al wel een flinke tijd terug- een kroeg aan het schilderen en we moesten ook buiten het overstek doen. Daar zat een zwaluwnest met jonge zwaluwen, precies op de plek waar we moesten schilderen. Van de klant moest ‘ie per se weg, maar daar voelden wij niets voor. Uiteindelijk hebben we een verfblik volledig schoongemaakt en daar de jonkies in gedaan. Die hebben we vakkundig boven aan de nok gehangen. Dat ging goed! Het nestje was uiteindelijk uitgevlogen.
Wil je dit de rest van je leven blijven doen?
‘Ja, ik vind het leuk. Het regelen, het afstemmen met de klant, alles organiseren en zorgen dat het soepel verloopt…’
Ondertussen krijgt hij een telefoontje. Het is één van zijn jongens. ‘Rien, ik heb nu zo’n koppijn’, Rien antwoordt: ‘Dan pak je je spullen en ga je gelijk naar huis. Dan moet je echt niet doorwerken, jongen.’
Ons gesprek maakt even een sprongetje naar “Riens jongens”. ‘Ik zag vanmorgen al dat hij niet helemaal fit was, maar hij wilde toch werken. Ik vind het mooi dat hij het toch geprobeerd heeft, maar het is heel simpel: als hij ziek is, moet hij naar huis gaan.’ Rien vertelt dat hij het goed getroffen heeft met zijn team. ‘Het zijn echt toppers, stuk voor stuk. Er is nooit iets, en als er iets is, weten ze ook hoe ze dat moeten communiceren en kunnen we er gewoon over praten.’
Wat vindt je vrouw van je werk?
‘Nancy staat er hetzelfde in als ik. Zij doet twee dagen in de week de administratie van het bedrijf en is er erg betrokken bij.’
Wat doe je voor ontspanning?
‘Hardlopen, mountainbiken en ik heb een mooie vijver met echte Japanse koikarpers. In het verleden heb ik 18 jaar aan hondensport gedaan. Heel fanatiek, dus er ging ook wel heel veel tijd in zitten. Ik zat in het bestuur, ik deed instructie, wedstrijden, africhting, pakwerk.’
Pakwerk?
‘Ja, bijvoorbeeld bij de politie, dat je met een pak aan keihard wegrent en die honden op je af komen. Als je dan in je arm gegrepen word, moet je die nog ronddraaien. Mijn hobby’s zijn zo uitdagend mogelijk! Maar, wat betreft de hondensport, had ik op een gegeven moment wel alles gedaan en gezien, en toen vond ik het ook goed. Inmiddels geeft mountainbiken mij wel weer echt een uitdaging, dat doe ik twee keer in de week met veel plezier.’
