De vriendelijke Schot had een telefonisch interview met Veens. En daar nam hij uitgebreid de tijd voor. ‘Wil je een kop thee?’ vraagt hij aan het begin van het gesprek door de telefoon. ‘Ja, lekker!’ grinnik ik verrast, ‘Heb je iets met forrestfruits?’ speel ik het spelletje mee. Terwijl Derek thee inschenkt – niet voor mij, want telepathie is één ding, teleportatie een ander – vul ik mijn mok nog een keer met koffie. Dit wordt een interessant gesprek, voel ik.
In oktober, november en december is Derek in Nederland voor zijn Hello Again Tour. Hij geeft dan 30 voorstellingen in grote en kleinere theaters, waaronder in de Lampegiet in Veenendaal. ‘Ik kom graag in Nederland. Ik voel me thuis op de Nederlandse eilanden, ik hou van het strand. Op Ameland, Texel en Terschelling geef ik wat intiemere shows. Dat zijn altijd mooie avonden. Maar ik ben ook erg benieuwd naar jullie Lampegiet,’ zegt het medium.
Derek vertelt over waar hij opgroeide, over zijn schoolperiode en over wat er gebeurde toen hij met zijn gave uit de kast kwam. Hij praat vriendelijk, neemt de tijd en ik merk dat hij gewend is om dit verhaal te vertellen. Derek heeft niet alleen een gave, maar vindt het ook leuk om volle zalen daar iets van te laten meebeleven. Dat maakt hem succesvol en bekend. ‘Ik ken een Nederlandse jonge vrouw die een heel goede helderziende is. Ik zou graag een keer met haar op een podium staan, maar zij weigert dat. Ze heeft een gave, maar geen verlangen om daar op een podium iets mee te doen. Ook prima. Zij helpt mensen op haar manier, ik op de mijne.’
Ik vertel Derek dat ik zelf niet de behoefte heb om contact te maken met overleden geliefden. Ik geloof dat het goed zit tussen mij en de mensen die mij in de loop der jaren ontvielen. Ik leerde van huis uit om me niet in te laten met de wereld van geesten. Daarover stel ik Derek een vraag: ‘Veenendaal staat bekend als behoudend. We hebben hier heel veel kerken en die worden drukbezocht. Staan mensen met een traditioneel kerkelijke achtergrond kritischer tegenover wat jij doet?’
Derek zegt dat hij zelf ook opgroeide in een christelijk milieu. Zijn moeder is gelovig, maar met haar praat hij niet veel over zijn werk. Hij weet dus niet of zij wat dat betreft moeite heeft met wat hij doet. Zelf ziet hij het probleem niet. ‘Ik geef alleen maar door wat ik soms tot in detail hoor, zie en voel.’ Er is veel om ons heen dat de zintuigen te boven gaat. Over dat laatste Derek en ik het eens. ‘Als je niets hebt met mediums, geen probleem. Maar het is geen reden om anderen af te branden. That’s not nice. Als jij iets doet wat ik niet begrijp, draai ik me om en ga ik verder. Laat ieder in zijn waarde.’
Als ik hem vraag of hij zelf bang is voor de dood, vraagt Derek verbaasd: ‘Where did that question come from?’ Nee, Derek is niet bang voor de dood. En ook niet voor mensen die dood zijn. Hij hoopt tijdens zijn leven nog veel mensen te kunnen helpen met zijn gaven. Hij doet wat hij doen moet en dat geeft rust.
Op 10 november is Derek Ogilvie in de Lampegiet.
