Het historisch besef van Van Manen
Veenendaal, 1959. Op de hoek van de Hoogstraat, het voormalige pand van schoenmaker Achterberg, begint Labrinus van Manen een winkeltje in koekoeksklokken, wekkers en horloges. Meerdere generaties Van Manen groeiden op in het centrum van Veenendaal.
Rijk van Manen, de eigenaar van de horlogerie vertelt: ‘Mijn opa was kleermaker op de Prins Bernardlaan. Veel Veenendaalse winkeliers en ondernemers hebben voorouders die hun brood verdienden in de Veense fabrieken van toen. Er loopt een rode draad van turf, sigaren en wol naar de ondernemers van vandaag. Dat vind ik mooi.’
Eén huis, meerdere adressen
De straat waar het huis van Rijks opa staat, draagt in de loop der jaren verschillende namen. ‘Dat is wel grappig, ja’, zegt Rijk. ‘Voor 1930 heet het de Geldersche Wijck of Boveneind. Daarna wordt het de Prins Bernardlaan, net als nu. Er zijn ook nog oude poststukken waar de straatnamen Gelderschelaan en Gelderland op staat. Best bijzonder.’
Zwaaiplein
Graven we dieper in de geschiedenis van Veenendaal, dan stuiten we op turf. De horlogerie ligt naast de plek waar zich vanaf circa 1550 een aantal belangrijke wateren kruisen. Turfaken maken er een flinke “zwaai” om koers te kiezen richting de Rijn, op weg naar Vlaanderen waar stedenbouwer Gilbert van Schoonbeke turf nodig heeft voor de nieuwe vestingwerken van Antwerpen.
Kleermaker
De wateren worden gedempt, maar de naam “Zwaaiplein” blijft. In die omgeving groeit
Labrinus van Manen op. Hij besluit geen kleermaker te worden, zoals zijn vader, maar klokkenmaker. De zaak met de markante, vierkante klokkentoren is inmiddels niet meer weg te denken uit Veenendaal.
Verbouwingen
De horlogerie wordt meerdere keren verbouwd. Zo ook in 1981, als door brand een deel van het pand en de karakteristieke gebroken kap worden verwoest. ‘Ons verleden bracht ons waar we nu staan’, zegt Rijk en hij besluit: ‘Wij zijn onze klanten altijd graag van dienst. Pepermuntje…?’
