PechaKucha! Ofwel: geroezemoes…

In 1.050 steden wereldwijd worden officiële Pechakucha avonden gehouden. Op de website www.pechakucha.org vind je al die steden terug. Veenendaal staat daar dus ook tussen. Woensdagavond werden de bezoekers meegenomen op een reis door de wereld en een reis door de tijd.

Mieke van Dijk van de bibliotheek
Mieke van Dijk, directeur van de bibliotheek Veenendaal, begon. Zij vertelde over de heer Thoomes, je weet wel, naar hem is het plein tussen het stadsstrand en de oude Pniëlkerk genoemd. Het pleintje voor Daisy’s waar we in de zomer zo graag ijsjes eten. Thoomes was lang geleden directeur van de Veense bieb. Mieke vertelde over de verzuiling van destijds, over de bezuiniging tijdens het kabinet Lubbers, over de aardverschuiving die internet teweegbracht en over hoe het imago van de bibliotheek bepaald niet sexy was. Totdat in 2007 de nieuwe bibliotheek van Amsterdam werd geopend. Een heel nieuw concept met gratis Wifi en een LaPlace op het dak. Voor Veenendaal werd iets soortgelijks bedacht en in 2010 opende de Cultuurfabriek haar deuren. Iedere gemeenschap heeft tenslotte een plek nodig om samen te zijn zonder gezamenlijk doel. Een plek om jezelf te zijn tussen anderen. Een plek van inspiratie, groei en het geluk van lezen. Geen stad zonder bieb, geen bieb zonder stad.

Henrieke Segers van Netwerk voor Jou
Henrieke Segers, de volgende inspirator, vertelde over 27.000 Veense voordeuren, waarachter zich evenzoveel verhalen afspelen. Soms verhalen van mensen die het prima zelf redden, maar ook van mensen die maar weinig anderen om zich heen hebben om zo nu en dan een kopje thee mee te drinken. Of een spelletje mee te doen. Mensen die hulp nodig hebben bij praktische klussen zoals het verven van een muur of het leggen van een laminaatvloer. Henrieke vroeg de aanwezigen of ze wisten wat er in hun eigen straatje speelde. Ze nodigde de mensen in de zaal uit om elkaar 20 seconden aan te kijken. Gewoon om de ander even echt goed te zíen. Na die hier en daar wat confronterende staarsessie vertelde Henrieke hoe Netwerk voor Jou werkt: jonge vrijwilligers ontdekken via social media welke hulpvragen er zijn uitgezet en reageren daar enthousiast op. Die werkwijze slaat aan.

Van Gouda naar Japan
Het publiek liet Veenendaal achter zich en werd meegenomen naar Gouda. Twee Gouwenaren vertelden over de pot geld die zij voor de gemeente Gouda beheren. Elk jaar mag een club vrijwilligers namens de gemeente 250.000 euro verdelen onder initiatieven die het leven in Gouda mooier maken. Denk aan buurtontbijtjes, de aanschaf van AED’s, voedselpakketten, aanleg van speeltuintjes, een flimwedstrijd en het realiseren van kunst. Misschien is het ook wat voor Veenendaal…?
Via Gouda kwamen we in Japan terecht. Eric Reede stelde via een fotopresentatie een aantal van zijn inspirerende, Japanse vrienden voor aan het publiek. Hij vertelde over Japanse gebruiken en over hoe het leven in Japan in de herfst zo prachtig verkleurd. Na zijn presentatie zwaaide Eric het publiek uit zoals een Japanner dat doet: eindeloos, totdat de ander uit het zicht is. Maar dat lukte niet helemaal, want het publiek verdween niet uit het zicht, maar bleef zitten voor de volgende presentatie.

Mona get inspired
Het verhaal van Mona Halhoul inspireerde absoluut! Toen Mona vanuit Marokko in Nederland terecht kwam, was ze diepongelukkig. En dat terwijl ze juist was gekomen om haar droom na te jagen: een zakenvrouw worden. Die droom dreigde in duigen te vallen. Mona trouwde, kreeg kinderen en haar droom verdween naar de achtergrond. Om depressief van te worden… Mona wilde goed voor haar gezin zorgen en zette haar geliefden dagelijks een lekkere maaltijd voor. De liefde van de man gaat tenslotte door de maag, dacht ze. Maar dat bleek niet waar. Mona’s man hield van Monica en hij at liever een broodje pindakaas met een gelukkige vrouw, dan een viergangen maal met een vrouw die niet goed in haar vel zit. En zo begon de verandering. Mona werd tóch nog zakenvrouw. Haar bedrijf ‘Mona get inspired’ heeft 11.000 volgers op Facebook. Haar doel: vrouwen aanmoedigen hun droom waar te maken. En dat lukt Mona. Heel inspirerend.

Consultatiebureau voor ouderen
Gordon Oron, huisarts in Leerdam vertelde over het consultatiebureau voor ouderen dat hij samen met anderen in Leerdam startte. Gordon spreekt niet over vergrijzing, maar over verzilvering. Mooi. Ouderen verdienen ons respect en onze zorg. Het overkomt elke huisarts: een oudere patiënt valt, breekt een been, komt in het ziekenhuis terecht en dan blijkt dat de eigen huisarts de betreffende oudere eigenlijk heel slecht in beeld had. Als huisartsen hun ouderen beter kennen, is veel leed te voorkomen. Een consultatiebureau is een ideale manier om ouderen te helpen op het gebied van voeding, het aanvragen van hulpmiddelen en rouwverwerking/eenzaamheid. Als heel Nederland van die consultatiebureaus zou krijgen, kostte dat zo’n 300 miljoen euro. Dat is veel geld, maar alles is relatief: Het zou voor 1,8 miljard aan kosten besparen, omdat het consultatiebureau problemen signaleert voordat de ouderen door die problemen in het (dure) ziekenhuis belanden.

En toen was het tijd voor muziek
Merlijn Twaalfhoven gelooft dat muziek een instrument is om mensen bij elkaar te brengen. Voordat hij zijn 20 dia’s liet zien, zette hij de zaal even ‘aan’. Er ging een golfbeweging van gehum door de foyer en bezoekers knipten in canon met de vingers. Merlijn vertelde gedreven over hoe hij ondervond wat muziek kan doen in crisisgebieden. Hij legde uit hoe muziek grenzen doorbreekt, simpelweg omdat muziek door de lucht reist en niet te stoppen is. Merlijn daagde de aanwezigen uit om te leven vanuit een kunstenaarsmindset. Zo’n mindset is een goudmijn aan mogelijkheden voor een ongrijpbare toekomst. Die mindset komt ook Veenendaal ten goede. www.turnclub.org

De presentaties gaven voldoende stof tot geroezemoes. Het bleef nog lang onrustig in de foyer van de Lampegiet. Wie er volgende keer deel van wil uitmaken, moet de facebookpagina van PechKucha Veenendaal even liken. Je bent een graag geziene gast (of spreker!) in september 2018.