Lekker egoïstisch
Na een heerlijke zomer is het weer eens tijd om te vertellen hoe de afgelopen maanden zijn gelopen. Na de marathon van Antwerpen had ik een fijne periode van lekker lopen en lief zijn voor mijn lichaam. Die marathon had een behoorlijke impact. Ik heb geleerd dat ik goed voor mezelf moet zorgen. Doe ik dat niet, dan betaal ik daarvoor achteraf de prijs. Ik heb de marathon veel te zwaar gelopen en ik ging maar door. Als ik iets voelde dacht ik: ‘Dat gaat vanzelf wel over.’ Vaak was dat ook zo, maar toen ik eenmaal mijn eerste doel had gehaald, was ik opgebrand.
Italië
Begin augustus was ik in Italië. Zon, strand en leuke stadjes. Een heerlijke week om écht even goed uit te rusten en ik heb dan ook heel wat slaapuurtjes gemaakt. De zon was rijkelijk aanwezig en wat hebben we genoten van de Italiaanse cultuur. We zwommen heerlijk in het Gardameer en zijn we ook naar het huis van Juliët geweest in Verona. Ik had mijn hardloopkleding toch in de koffer gedaan en ik zou wel zien of ik een rondje zou lopen. Dinsdagmorgen had ik zowaar even zin om te gaan. Hardlopend zie je het land toch op een andere manier, merkte ik. Heerlijk over de boulevard langs het water maakte ik een paar mooie kilometers. Ik ontdekte dat ik niet de enige was. Ik liep tussen allemaal Nederlanders die ook erg blij waren dat ze konden lopen. Ik heb nog nooit zoveel mensen ‘goedemorgen’ gewenst. Donderdag deed ik het nog eens dunnetjes over. Inmiddels voelde ik me een stuk minder schuldig over alle pizza’s die ik op had. Op zaterdagmiddag kwam ik helemaal uitgerust thuis van de vakantie. Toen begon ook gelijk de voorbereiding voor de marathon van New York die ik binnenkort wil gaan lopen.
Tui trainingsdag
Ter voorbereiding op New York hadden we op 16 juni onze eerste trainingsdag van Tui. Hartstikke leuk, want je leert dan je medelopers kennen die in november allemaal voor een geweldige ervaring afreizen naar New York. We deden samen een loopje en kregen veel informatie en een presentatie over hoe we de trainingsmaanden zo goed mogelijk kunnen benutten. Eén van de sprekers vertelde ons dat hardlopers egoïstisch zijn en ik dacht: ‘Nou, dat valt best wel mee?’ Totdat ik vorige week maandagochtend in de auto zat en bedacht dat die beste man gelijk heeft. Mijn eigen agenda is inmiddels aardig afgesteld op mijn trainingen, maar die van mijn vriend soms niet helemaal. Maar goed, ik moet trainen en als ik daardoor soms iemand moet teleurstellen, dan is dat maar zo. Gelukkig neemt mijn vriend het mij niet kwalijk. Hij weet hij dat het na New York weer een stuk rustiger wordt. Heel veel mensen passen zich gelukkig automatisch aan en hebben begrip voor wat ik doe. Op de weg zijn wij, hardlopers, wel wat schappelijker dan sommige wielrenners. We gaan graag aan de kant voor auto’s en houden rekening met onze medeweggebruikers.
Mag het een kilootje minder zijn?
In het begin van deze blog vertelde ik dat ik de marathon van Antwerpen te zwaar heb gelopen. Niet een klein beetje, maar echt veel te zwaar. Het viel niet mee om 42 kilometer land 12,5 kilo overgewicht mee te slepen. Inmiddels weeg ik al negen kilo lichter en ook die laatste kilootjes wil ik langzaamaan nog kwijtraken. Op deze manier hoop ik dat mijn lichaam mij gaat belonen als ik de marathon van New York loop.
Jullie kunnen de komende tijd weer wat meer blogs van mij verwachten.
Liefs Moniek
