Die ene tijd van de maand, een gepland dagje uit winkelen of de verjaardag van de vriend. Uiteindelijk heb ik een week gevonden, beginnend in het weekend en eindigend op de vrijdag, dat het mij het best (lees: het minst slecht) uitkomt.
Experts voorspellen dat plastic zo’n duizend jaar kan blijven bestaan.
Als tweede onderdeel van de voorbereiding hou ik een week lang in de gaten wat ik allemaal gebruik dat van plastic is, met alle schrikmomenten van dien. Waar ik eigenlijk had verwacht dat de week zou bestaan uit plastic verpakkingsmaterialen van voedsel vermijden en geen boterhamzakjes gebruiken, realiseer ik me dat dat misschien iets te naïef was. Zo zijn er toch veel meer producten die van plastic zijn, of omringd worden door een plastic verpakking. Een kleine greep: wasmiddel, tandenborstel, dag-crème, paracetamol en toiletpapier.
Toiletpapier
Alternatieven zijn er, dat is zeker. Alleen… het wordt me al gauw duidelijk waarom veel mensen maanden, al dan niet jaren, bezig zijn met toewerken naar een bestaan zonder plastic. Van de een op de andere dag, in je fulltime werkweek, besluiten “dat ook wel te kunnen” is niet zo makkelijk als het lijkt. Ter voorbereiding bestel ik één cruciaal product maar alvast online, namelijk veel-te-duur maar wel super ecologisch toiletpapier dat verpakt zit in karton. Een andere optie is om wasbare stoffen doekjes te gebruiken, alleen dat vind ik net een stapje te ver gaan.
De afgelopen 10 jaar is er meer plastic gemaakt dan in de hele 20ste eeuw.
Goed, de week is begonnen en ik heb een heel weekend om alles voor de werkweek voor te berei-den. En dat duurt ook het hele weekend, want ja, de boodschappen doen is tien keer zo lastig, en pro-ducten als tandpasta, shampoo, deodorant en afwasmiddel moeten gemaakt worden van ingrediënten zonder plastic verpakking, namelijk kokosolie, maïzena, citroen(schil) en baking soda.
Ik kom erachter dat de blauwe buurtsuper tegenwoordig de aardappelen (zowel vastkokend, kruimig als zoet) per stuk verkoopt. En de gele concurrent heeft zo ook verschillende soorten noten, die je in een plastic zakje van de keten kan doen... Ik vul eigenwijs een zelf meegenomen stoffen zak. Hoewel de caissière een beetje vreemd opkijkt, vertrouwt ze me wel toe, dat ze nog één zo’n klant als ik heeft.
Stoffen broodzak
Voor veel dingen vind ik oplossingen: bio-afbreekbare vuilniszakken, met een stoffen broodzak naar de bakker gaan, een tandenborstel van bamboe en een handwas met biotex (uit karton) in plaats van de wasmachine laten draaien. Maar vooral heel veel dingen laat ik. Ik eet geen vlees, gebruik géén verzorgingsproducten zoals dagcrème en de vaatwasser blijft een week uit. Ik leer ook iets makkelij-ker te denken, want waar ik nergens pasta vind zonder plastic verpakking, neem ik genoegen met de macaroni in karton. En zo bestaat mijn eentonige week uit een ontbijt van yoghurt uit glazen fles met tap-nootjes uit de supermarkt, als lunch brood met zoet beleg (hagelslag, etc.) en het avondeten is vaak groente, een tonijnsalade of zelfgemaakte pasta.
Er zijn veel momenten geweest dat ik toch neigde naar een uitzondering maken, bijvoorbeeld toen ik me tijdens het afwassen realiseerde dat het sponsje óók uit een plastic verpakking komt, de eerste ochtend dat ik nauwelijks functionerend mijn koffie wilde zetten en me realiseerde dat de koffiecup-jes van plastic zijn en toen ik erachter kwam dat “even snel boodschappen doen” na een lange dag onmogelijk was.
Langer dan een week had ik het niet vol kunnen houden, want alle bijzondere dingen (bijvoorbeeld het verjaardagscadeautje van mijn vriend bestellen) hoefde ik slechts een paar dagen uit te stellen. De boterhamzakjes zijn inmiddels definitief vervangen door stoffen zakjes of een broodtrommel, maar ook veel dingen zijn weer terug bij af. De shampoo uit plastic is toch het fijnst, bijvoorbeeld. Achteraf vraag ik me wel af wáárom zoveel producten van plastic zijn of in het plastic zitten. Zijn de alternatie-ven te duur? Of is plastic gewoon het meest voor de hand liggend? Ik ben me bovenal veel bewuster geworden van mijn plasticgebruik en ik heb mezelf er nu een aantal keer op betrapt, dat ik het niet kan laten rondslingerend plastic op te rapen en in een afvalbak weg te gooien.
Volgens de VN gaan er elk jaar 100.000 zeezoogdieren en 1 miljoen zeevogels dood door afval op zee.
