vergeet de kwetsbaren niet
Sharon is 21 jaar. Omdat ze op het verstandelijke niveau van een vierjarige functioneert, woont ze sinds een aantal weken in een instelling. ‘De overgang van thuis naar zelfstandiger wonen ging wonderbaarlijk goed. Totdat de coronacrisis uitbrak’, vertelt haar moeder Marriëtte verdrietig.
‘Gisteravond brak ik,’ zegt Marriëtte van Wagensveld door de telefoon. De pijn en frustratie zijn in haar stem te horen. ‘Vanwege corona mag Sharon haar huis niet uit en ik mag er niet naar binnen. Heel begrijpelijk. Het is echter aan mensen zoals Sharon niet uit te leggen. Ze zijn opgesloten in een ‘open’ instelling, gevangen in hun eigen lijf. Een lijf dat graag knuffelen wil, vooral omdat communiceren met woorden vaak moeilijk is.’ Maar knuffelen is voorlopig verboden. En het valt niet te voorspellen wanneer Marriëtte haar dochter weer in haar armen kan sluiten.
Ernstig tekort
In Sharons instelling zijn verschillende bewoners en begeleiders besmet met het coronavirus. ‘Echt, álle bewondering en dankbaarheid voor de begeleiders die er met gevaar voor eigen leven hun werk doen. Als zij de kamer van een besmette bewoner ingaan, dragen ze beschermende kleding en mondkapjes. Maar die zijn maar zeer beperkt in voorraad. Ook aan desinfecterende middelen is een ernstig tekort. Het is verschrikkelijk… Als iemand nog een voorraad heeft liggen, ik hoor het graag!’ zegt Marriëtte. ‘Als we íets van deze crisis leren, dan is het wel dat er onverantwoord veel is bezuinigd op de zorg voor onder andere gehandicapten, ouderen, en kinderen in kwetsbare situaties. De werkvloer heeft het onverantwoord zwaar.’
Eenzaamheid
Niet alleen het coronavirus vormt een gevaar. Voor een grote groep extra kwetsbare Veenendalers is eenzaamheid misschien wel net zo gevaarlijk. Gedrag en patronen die met moeite zijn aangeleerd, geven geen houvast meer. Dagbesteding en sociale contacten zijn weggevallen. Sharon is aangewezen op haar huisgenoten, haar begeleiders en op de dagelijkse videotelefoontjes met Marriëtte, haar verdere familie en vrienden. ‘Contact is ontzettend belangrijk! In welke vorm dan ook. Een oproep aan iedereen: kijk eens om je heen. Ook bij jou in de buurt wonen kwetsbare mensen. Zoek contact. Stuur een kaart. Doe een knutselpakketje door de brievenbus. Bel, mail, zwaai, schrijf… In vredesnaam, vergeet ze niet.’
Lichtpuntjes
Is er voor Sharon een lichtpuntje in deze donkere tijd? ‘Ja!’ zegt Marriëtte. ‘Muziek helpt! Muziek overbrugt elke afstand. Ik stuur Sharon dagelijks een link naar een liedje van Elly en Rikkert. Liedjes die zijn opgeslagen in haar hart. Muziek biedt troost en geeft rust.’ Wat Sharon ook helpt, is haar vertrouwen op God. Marriëtte: ‘Ze weet zich veilig in Jezus’ armen. Prachtig, daar ben ik dankbaar voor. Maar ik kan niet wachten tot ik mijn eigen armen weer om haar heen kan slaan.’
