De nadruk op overeenkomsten
In het Veenendaal van rond de oorlog waren de meeste inwoners protestant. Zo niet het gezin waarin Ad Veenendaal (85) als jongste van negen kinderen opgroeide. Familie Veenendaal ging naar de R.K. Willibrorduskerk. Hoe was het om als rooms jochie op te groeien in een overwegend gereformeerd dorp? Wij waren benieuwd en vroegen het Ad.
Eén ding is direct duidelijk als je met Ad in gesprek gaat. Hij legt de nadruk op overeenkomsten, niet op verschillen. Ad zoekt altijd naar wat hem met anderen verbindt, ongeacht het geloof of de overtuiging van de ander. Die open houding zal hem met de paplepel zijn ingegoten. Dat blijkt wel als Ad vertelt hoe zijn ouders elkaar ooit ontmoetten.
Ingekwartierd
‘Toen mijn vader tijdens de Eerste Wereldoorlog was ingekwartierd in een café in Schijndel, werd hij verliefd op een meisje dat daar werkte. Eén probleem: dat meisje was rooms-katholiek, mijn vader gereformeerd,’ vertelt Ad. ‘De sfeer bij dat Brabantse meisje thuis was gemoedelijk en vriendelijk. Dat had een grote aantrekkingskracht op mijn vader die wel wat anders gewend was. Hij besloot rooms-katholiek te worden, zodat hij zich met mijn moeder kon verloven. Zijn ouders hadden het daar moeilijk mee.’
‘De boeren
haalden hun
dochters van het ijs’
Roomse hoek
De twee trouwden, kregen kinderen en uiteindelijk kwam het gezin terecht op de plek waar Ad en zijn vrouw nu nog steeds wonen: de ‘roomse hoek’, het wijkje tegenover de oude Willibrorduskerk. ‘Ik weet nog dat de boeren hun dochters in de winter van het ijs haalden, als wij, roomse jongens, er gingen schaatsen’, herinnert Ad zich. ‘Alles om te voorkomen dat we verliefd zouden worden op elkaar. Haha…’
Kaptein Mobylette
Ad kan eindeloos vertellen over de geschiedenis van de rooms katholieke-gemeenschap in Veenendaal. ‘Van 1948 tot 1960 was Beckers pastoor van de Salvatorkerk. Onder zijn leiding werd in 1954 gestart met de bouw van de kerk in het Franse Gat. Bouwpastoor Beckers scheurde op zijn Kaptein Mobylette, een oude brommer, heel wat keren op en neer tussen de pastorie aan de Nieuweweg-Noord en de Salvatorkerk. Op zijn hoofd een leren pet en de flappen van zijn leren jas wapperend in de wind.’
‘Mijn vader was
gereformeerd,
mijn moeder
rooms’
Begrip en respect
Ad Veenendaal koestert warme herinneringen aan die tijd. Hij is blij dat hij de kerk de afgelopen decennia kon dienen met zijn hand- en spandiensten. Hij is nog regelmatig in de kerk te vinden, alleen nu niet meer om op het dak een lekkage te verhelpen. Hij houdt het bij een kop koffie en een goed gesprek. Heeft Ad nog een paar wijze woorden voor ons? ‘Jazeker!’, besluit hij. ‘Van mijn vader – hij leek de lieve Heer in burger – leerde ik dat vriendschap kan losstaan van overtuigingen. Vertrouw elkaar, toon begrip en behandel elkaar met respect. Ik kom als roomse jongen regelmatig in een protestantse kerk. Wat jij ook gelooft, weet dat je welkom ben in de Salvatorkerk!’
