Meer dan een man in korte broek
Je kent hem vast wel. De postbode die eigenlijk altijd in korte broek loopt, ook als het buiten ijskoud is. Wij van de stadsglossy waren benieuwd naar het verhaal achter deze man en vroegen hem de hemd – nee, níet de broek - van het lijf. Lees even mee.
Carl van Boven (62) werkt al jaren voor de post. Je kunt hem overal in Veenendaal tegenkomen op zijn fiets met oranje fietstassen, in zijn postkleren en meestal in korte broek. ‘Ik ben geboren in Den Haag’, begint Carl zijn verhaal, ‘maar ik was nog vrij jong toen we naar Oldebroek verhuisden. Ik was een onrustig jongetje. Zat op school de hele dag te friemelen en te tikken. Toen ik 13 jaar was, kwamen mijn ouders om bij een auto-ongeluk. Ik moest naar een tehuis.’
Duizelen
Ons gesprek is nog geen vijf minuten bezig, maar Carls woorden doen ons nu al duizelen. We nemen een slokje koffie en laten het verhaal van de ogenschijnlijk altijd vrolijke postbode even op ons inwerken. Carl heeft het door, pauzeert kort en gaat dan verder: ‘Ik ging vanaf dat moment door een zware fase. Na wat omzwervingen kwam ik in Amsterdam terecht en vanaf het moment dat ik daar Yvette leerde kennen, ging het beter met mij. Ik kreeg een baan bij de post.’
Opvang
Carl en Yvette trouwden. ‘Toen onze oudste was geboren, bleek kinderopvang in Amsterdam onbetaalbaar. Een zus van Yvette woonde in Veenendaal en omdat zij op onze dochter wilde passen, verhuisden we naar hier. Veenendaal is nu mijn thuis. Hoewel ik soms een beetje kriegel kan worden van het letten op elkaar. Als je iets tegen me hebt, zeg het dan gewoon. Ik vreet je niet op, hoor!’
Korte broek
Ook in Veenendaal kon Carl hij bij de post aan de slag. Waarom hij het grootste deel van het jaar in korte broek loopt? ‘Tja, ik vind het gewoon comfortabel. Niks meer, niks minder. Mijn dochters werden er zelfs op aangesproken. Haha! Maar wat dit betreft doe ik toch écht wat ik zelf wil. Eigenwijs? Ik zeg liever: wijs van me eigen.’
Vrije tijd
In zijn vrije tijd deed Carl onder andere vrijwilligerswerk bij een hospice. ‘Mooi om te doen!’ zegt hij daarover. ‘Ik heb daar veel geleerd. De dood hoort bij het leven, maar ik geloof wel dat gezonde, onbespoten voeding veel ziektes kan voorkomen. Ik ben er nu te druk voor, maar ooit wil ik graag weer een moestuintje beginnen.’
Bedankt voor je verhaal, Carl. Het ga je goed!
